Preservassion dle lenghe

La preservassion ëd le lenghe a l’é lë sfòrs ëd prevnì la dësparission ëd na lenga. A-i é privo che na lenga as perda quand ch’a l’é pì nen mostrà a le generassion giovne mentre che coj ch’a la parlo corentment (ëd sòlit ij vej) a ven-o a manché.

La lenga a l’é në strument amportant ëd qualsëssìa società përchè a buta la gent an condission ëd comuniché e d’esprimse. Quand che na lenga a meuir, le generassion ch’a ven-o a perdo na part vital dla coltura ch’a serv për comprendla compléta. Sossì a rend la lenga n’element vulneràbil dl’ardità coltural e parèj la preservassion dla lenga ch’a n’é espression a dventa na question ëd pèis. Second l’UNESCO, dai fàit publicà an sò “Atlant dle Lenghe an Arzigh ëd Dësparission” as fà stima ch’a-i é apopré 6000 lenghe parlà ancheuj e che la metà dla populassion dël mond a parla le eut ch’a son le pì spantià^[1]. As registra che pì che 3000 lenghe a son parlà da men-o che des mila përson-e. Ethnologue, n’euvra d’arferiment publicà da la SIL antërnassional a l’ha butà ant un catàlogh le lenghe vive conossùe, e a l’ha stimà che 417 lenghe a sio ans la brua dl’estinsion^[2].